z miejsca na miejsce

См. также в других словарях:

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• miejsce — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wolna przestrzeń w terenie lub pomieszczeniu, którą można czymś wypełnić; obszar, teren, pole : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mało, dużo miejsca. Miejsca na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• miejsce — 1. Być na swoim miejscu «zajmować odpowiednie dla siebie stanowisko, wykonywać odpowiednią dla siebie pracę»: (...) ważna jest codzienna robota, pewność, że uczestniczy się we wspólnym wysiłku, że widzi się owoce swojej pracy, że człowiek czuje,… …   Słownik frazeologiczny

• nigdzie miejsca nie zagrzać — {{/stl 13}}{{stl 7}} przenosić się z miejsca na miejsce, często zmieniać miejsce pobytu, pracy itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Choć był dobrym fachowcem, nigdzie nie mógł dłużej zagrzać miejsca. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• z miejsca — → miejsce …   Słownik języka polskiego

• na (swoje) miejsce — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} o przemieszczaniu czegoś: do punktu, miejsca właściwego, przeznaczonego na daną rzecz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odłóżcie zabawki na miejsce. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tam — I 1. «zaimek nawiązujący do użytego już w kontekście oznaczenia miejsca, towarzyszący często gestowi wskazywania; w tamtym miejscu, do tamtego miejsca, w tamto miejsce» Położył się tam, na tapczanie. Poszedł tam, prosto. Widziałem go tam kilka… …   Słownik języka polskiego

• ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść …   Słownik języka polskiego

• przenieść — dk XI, przenieśćniosę, przenieśćniesiesz, przenieśćnieś, przenieśćniósł, przenieśćniosła, przenieśćnieśli, przenieśćniesiony przenosić ndk VIa, przenieśćnoszę, przenieśćnosisz, przenieśćnoś, przenieśćnosił, przenieśćnoszony 1. «zabrać coś z… …   Słownik języka polskiego

• chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… …   Słownik języka polskiego

• zagrzać — Nie zagrzać gdzieś miejsca zob. miejsce 12. Nigdzie nie zagrzać miejsca zob. miejsce 13 …   Słownik frazeologiczny